Ölüm gözlerin Şiiri - Sadi Solmazgül

Bir bahardı seni tanıdığım gün,bütün güller eşsiz kokuyordu
Ve güneş öyle sıcak,öyle yakıcıydıki,bütün tenim sırılsıklamdı karşında
Birazda senin heyecanın bütün bedenimi titretiyordu...

Gözlerinin içinde buğulu bir mevsim ve nemli kır çiçekleri vardı
Baktıkça ıslanıyordu gözbebeklerim....tenine dokunsam
Elini tutsam belkide bütün geçmişim silinecekti..
Doğum günüm kılmıştım o günü.
Senliliğe ilk adım,rüyalar aleminde en güzel düşteyim o an..
Ve senin korkuların vardı.! dikenli güllerin..
Esaretine kapıldığımın farkındaydın
Konuşmuyor öylece bakıyordun..
Hafif hafif tebessüm ediyor,gamzelerine hapsediyordun beni..
Bir irkilişimi beklerken,kayboluyordum bakışlarında,
Sürekli sana dair cümleler kurarken aklımda,
Sözlerim keşfedilmemiş yerleri ve asaletli özlemleri anlatıyordu sana
Halen tebessüm ediyordun....
Çünkü biliyordun,burda başlıyordu mahkumiyetim.
Bir gün bitireceğini bu aşkı,ordan anlamalıydım
Ama öyle kapılmıştımki cazibene ve ölüm gözlerine..
Hiç bir şeyi göremiyor sadece sana koşuyor,
Ve daha hızlı olmaya çalışıyordum...

Sonunda seni ararken,kaybolmuş bulu verdim kendimi
Bu koca kentin sokaklarında..
Şimdi hangi tende,hangi gözdesin bilmiyoruM
Ama ölüm gözlerine benide götür artık,benide.....