Ölüm Fermanı Şiiri - Rafet Maden

Bir hata işlersin olur sebebin,
O anda yazılır ölüm fermanı.
Bir anda suçlu olur kaderin,
İsyanla başlar ölüm fermanı.

Delice seversin yalnız kalırsın,
Her gece hayaliyle ağlarsın,
O anda alnına bir silah dayarsın,
İşte artık gelmiştir ölüm fermanı.

Aklına o anda kalem-kağıt gelir,
Yazarsın sevdiğine bir şiir,
Neden öldü, sebep neydi kim bilir?
Zamanla unutulur ölüm fermanı.

Geride kalır bir mezartaşı,
Belki dökülür birkaç gözyaşı,
Unutur onu bütün arkadaşı,
Bir mazi olur ölüm fermanı.

Sevdiği vardır asla unutmayacağı,
Kimbilirdi ellerin ayıracağı,
Artık onun tek dert ortağı,
Bir mezar, bir de ölüm fermanı.

RAFET isminde mezartaşı kalır,
Kimse sormaz bu kimdi, neden yıkıktır?
Yeri zaten belli garipler mezarlığıdır,
Belki söylenir tek sebeb ölüm fermanı.