Ağaçların sesiyle tanışıyorum
Dokunuşlar yoluyla çatlayan tenin ardında bulunuyor
ben olan insan
Ah insan kabuk!
Ağaçlar biliyor insanın insan yalnızlığını
Tadar koklar ve sinerler insandan kendilerine
Bir yaprak çocuğuyla her yıl döküme ölüme
Ağaçlar ki gövdesine bir dış gövde olarak katılabilirim
Mümkün bu pervanelik
Dile getirilmeyen bir fısıltıyla yeryüzünün yüreğine uza
Ey gövdem uzağa
Kayıt Tarihi : 20.3.2021 04:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!