Ölüm çok sessiz... Şiiri - Adil Çelik

Yorgunluk çöktü bir an üstüme
Halsizlik ve bitkinlik peş peşe
Göz kapaklarımı kaldıracak gücüm yok
Her taraf sessiz
Cırcır böcekleri bile ses çıkarmıyor
Son bir kez biliyorum
Haykırsam son haykırışım olacak
Pencereye doğru son bir kez
Koşmak istiyorum
Ama ayaklarımı oynatamıyorum
Amacım son bir kez bakmak
Geride kalacak olan güneşe
Kuşlara, ağaçlara, sokakta koşturan çocuklara
Ayaklarım üşüyor
Hava dışarıda belki de otuz beş derece
Uyku hiç bu kadar tatlı gelmedi
Ömrü hayatım boyunca
Hiç gözlerim bu kadar çaba göstermedi
Uyumak için, uyanmamak için
Hiç bir şey duymuyorum artık
Çünkü ölüm çok sessiz