bir sabah güneşe karşı içindeki özlemle
çekememek perdenin kanatlarını iki yana.
ve en uykulu günaydınınla fısıldayamamak
sevdiğini, sevdiklerinin kulaklarına.
ölüm böyle bir şey iste.
sönük ocakta çayın demini almaması gibi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yazmak delice yazmak isteyip onunla paylaşamayacağını bilmenin dehşeti ile kalemini kırmak belki de:(
ölüm bir nefes almak ve ciğerlerinde gizlemek son soluğu...ölüm yüreğinin bir daha hiç çarpmaması, acıtılamaması riya yüreklerce...ölüm bir uyku hiç uyanmamacasına...ölüm denize dalmak, huzurlu düşlerde yüzmek gibi.....öldüm ve geri geldim...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta