Donuk gözlerinde yitirmişti,
Bütün anlamını hayat.
Buz tutan bedenin,
Yanık ağıtlarıydı;
Arşa dayanan feryat.
Nefesinin sıcaklığı değildi belki,
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
