Ölüm Bile Beni Avutmaz Şiiri - Fedai Güven

Belki de...
Hiç tanımadım seni,
Yada Sen...
Tanıyamadın beni.
Oysa ki:
Hep masumdu yüreğim!
Sevmek vazgeçilmez yanım
Çaresizlik ipim olsa gerek,
Çektikçe ucu gelmeyen.
Hangi aşk korumuş ki?
İlk günkü tazeliğini?
Ve hangi sevda...
Kirlenmeden temiz kalmış?
Gözle görülmez bir set,
Girer sanki aramıza.
Sanadır yâr özlemlerim,
Susuzluğum yokluğuna,
Bütün aşklar tatlı başlar ya,
Sonu çoğu kez hüsrân olan,
Verilen sözler, vaatler
Hep en başta hâni?
Sonra da unutulur,
Ne varsa sana dair,
ne varsa senle olan
Her şeyim dediğimiz...
Aslın da yalan!
Ben bağladıkça çözülen,
Çözdükçe düğümlenen.
Ben dürüst oldum sana,
Dürüst olduğunu sanarak,
Doğan güne sevinçle uyandım,
Seninle olacağımı umarak.
Gidersen yorgun olurum,
Tek kalırım yarım,
Gidersen mutsuz,
Gidersen seri katil olurum!
İyi niyetini öldüren.
Kanayan bir yara kalır,
Ben bastırdıkça pamuğa,
kırmızı renk veren...
İyleşmeyen yaraya.
Saatler akmaz,
Zaman durmaz,
Gidersen ecelim olur,
Ölüm bile beni avutmaz.