Ölüm Bekle Acelem Var

Daha çok yürüyecek bir yolum, özlediğim günler var
Devrime olan özlemimdendir
Derdimi efkârıma gizledim
Gülümseyerek
Yürüyorum
Yaşanmışlıklarım
Yaşanacaklarım
Semadaki
Yıldızlar
Karanlığı yaran
Güeş
Şehidim olsun
Bu yolculuğumda
Her nefesimde
Her bir hücrem doyana kadar
Yavaş yavaş şafak soluyorum
Çünkü benim eşitlik tutkusu
Benim özgürlük sevdam var
Ölüm vakti, ayrılık vakti olmaz şimdi
Günleri barış dolu bir dünya ramak var, görmem gerek

Yüreğime düşen ateş; havya, suya, toprağa düşen cemre
Dağlarından umut topladığım diyar
Benim
Daha ışığın hükmüne
Daha filizlenen güneşe
Daha tüm yarınlara
Sözüm var
Deli çığlıklar atmaya değil
Sükütle sabredip
Zalimlerin tükenişini
Görmemeye kavilım var
Çoban kardeşim
Hel gel, kermeleri tuşturalım
Ezilmiş, buzulmuş
Çaydanlığında çay demeyelim
Toprak kokan bardaklarıdan çay içerken
Oturmalyım yamacına, senden  stranlar dinliyesim var

Her yeni günde, her görünen düşte, her rüyada
Sınırları çizillmeyen düşüncede
Okunmuş okumamış
Kitaplarda
Yazılmış yazılmamış
Sayfalarda
Bahsedilmiş bahsedilmemiş
Her mevzuda
Sevgide
Aşkata
İsyanda
Ağıttlarda
Şiirlerde
Yasaklı yasaksız dillerden
Tüm insanları kardeş
Emeğ kutsal bilen
Bir yüreğim var
Bende
Medeniyetin, çağdaşlığın
Bir yolcusuyum
Deryalara sığmaz umut çağlayanım var
Yaşam hatırına, özgürlük hatırına
Ölüm, hele biraz daha bekle, benim çok acelem var

Mehmet Çobanoğlu
09.09.2021
İstanbul