Ölüm Badesi Şiiri - Salih Fevzi Akın

Taç yaptığım sen değil miydin aktan başıma
Gün be gün kalbime seni anlattığım kaderim
Bir anlık yokluğunda dahi tarifsiz kederim
Sen ki adına sevda dediğim masalın perisi
Adını anmadan yaşadığıma an demediğim

Üzerinden yıllar geçti, yorgun düştü bedenim
Nadide sümbül düştü, öksüz kaldı bahçeciğim
Hayatımın dehlizinde saklı tuttuğum umudum
Firakınla yandım tutuştum, hatıranla avundum
Bil ki ramak kaldı, dayanmaz artık yüreciğim

Burada uçsuz bucaksızım, çepeçevre boşluk
Ortadayım, yalnız ve savunmasız, hep zorluk
Güneşi dondurmuşlar, her taraf zemheri soğuk
Geceyi durdurmuşlar, hepten zifiri hepten boğuk
Karamsarlığım bu yüzden, bundan içim buruk

Tutsak gibiyim buralarda hürriyetimden olmuşum
Sende yoksun ya yanımda, sevdiğimden olmuşum
Gurbette ıssız toprak gibi yorgun, nadasa durmuşum
Anlamsız cümleler arasında çaresiz boğulmuşum
Asıl kelimeler aklımdan silindi, manayı unutmuşum

Serada kayboldu benlik, seni Süreyya da arar oldum
Senden haber getiren hasmım olsa, dost olur oldum
Ne zaman oldu güzel söz, manalı bakıştan yoksunum
Bizarım, sergüzeştim, candan geçtim, meçhul oldum
Bağrım delik deşik, gözlerimde siyaha mahkûmum
Dünyama zül düştü, dudağım kurudu, sana susuzum

Söz sana söylemem söz, sade bakışlarım konuşsun
Gözlerimin yeşilinden sevdam zülfüne yol bulsun
Konsun orada dursun bir gül gibi, misler gibi koksun
Hele sen bir yol bul gel, dağlar sana selam dursun
Aman ne olur acele et gülüm, ölüm badesi yutmuşum

31.01.2009/HKC