pencerenin yanında durmuş bedenime bakıyordum
hiç olmadığı kadar zavallı ve çaresiz geliyordu
gözlerim ayrı bir donuk ve bayıktı
dudaklarım sankı arı sokmus gıbı sısmıstı
agzımdan kelimelerin dokulmesı ımkansızdı
ellerim birbirini arıyordu
karanlıgın ıcınde.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta