pencerenin yanında durmuş bedenime bakıyordum
hiç olmadığı kadar zavallı ve çaresiz geliyordu
gözlerim ayrı bir donuk ve bayıktı
dudaklarım sankı arı sokmus gıbı sısmıstı
agzımdan kelimelerin dokulmesı ımkansızdı
ellerim birbirini arıyordu
karanlıgın ıcınde.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta