Ölüm Şiiri - İlhami Atmaca

Konar bir dala, hafif, narince üç kuş
Salınır yaprakları yaşlı akasyanın
Tatlı bir duyguyla dağlar üstünden uçuş
Uzak kalmak hengamesinden dünyanın

Serin bir rüzgarla titreşir gövde
Her ömür şiirsel bir sonla tamamlanır
Kalır elbette içte ah, yakıcı bir ukde
Sayfaları hayatın çok zor kapanır

Beden sessiz bir heykel gibi soğuk
Gözlerde bir sis, herşey ruha açıklanır
İnsanın aldığı o güzel tek soluk
Tek bir anı gibi zamana çakılı kalır

Ve bir gül gibi solar hatıralar
Duvarda asılı fotograflar da sararır
Yaşarken ölmüş gibi unutulanlar
Ölmekle gerçekten sonsuza kanatlanır