Ölüm-2 Şiiri - Zekeriya Özhan

Yüzyıllardır ayakta ovalar, dağlar, taşlar,
Üç beş günlük hayatı hayat zanneden baş’lar,
Hayat dediğin hayat öldükten sonra başlar,
Sanmayın bir çukura girip yatmaktır ölüm,
Sonsuzluk alemine adım atmaktır ölüm.

Coşkun çaylar misali çağladıkça durulup,
Bu dünyanın elemi, kederinden yorulup,
Giderken iki metre bir kefene sarılıp,
Ardında kalanlara veda etmektir ölüm,
Sonsuzluk alemine adım atmaktır ölüm.

Orda kimse meyletmez altını akçesine,
Gider teslim olursun o yurdun bekçisine,
Ya cehennem çukuru ya cennet bahçesine,
Ömrün nihayetinde girip yatmaktır ölüm.
Sonsuzluk alemine adım atmaktır ölüm.

İman, ihlas fazilet duruş kapısındasın,
Sevdiğine kavuşmak varış kapısındasın,
Fanilikten bekaya giriş kapısındasın,
Sanmayın ki tükenmek bitip gitmektir ölüm,
Sonsuzluk alemine adım atmaktır ölüm.

Özhani ömür kısa imtihan sa çok çetin,
İmtihanı kazanmak olsun bütün gayretin,
Ankebut suresinde elliyedi ayetin,
Mealiyle verilen ölüm tatmaktır ölüm,
Sonsuzluk alemine adım atmaktır ölüm.
Özhani