Ölüm 2 Şiiri - Halil İbrahim Güncan

Ne dahi, ne filozof, ne de başka biri,
Böyle yazmış bu yazıyı yaradan.
Çırpınırız deryada bir karınca gibi,
Bir gün daha yaşamak için fazladan.
Çalar bir gün Azrail kapımızı,
Diyerek “davet var gaipten”,
Gözyaşlarına aldırmadan alır canımızı,
Kim kurtulmuş ki ölümden.
Bir ıslak öpücük dudaklarında,
Soğuk musalla taşından.
Mezarcılar bir çukurun başında,
Yorulmuş ekmek savaşından.
Uğraşma açılmaz çürümüş dudakların,
Dünyalılar duymaz sesini.
Dindiremez arşa çıksa feryadın,
Ölümün öfkesini.