Ölüm. Şiiri - İshak Özlü

Ana rahminde cenini bulursun,
Gerdek gecesinde gelin alırsın,
Yaz demez kış demez her an gelirsin,
Güzel gel ey ölüm yazlar aşkına.

Sivrisineğin iğnesinde varsın,
Kışta yolda kalana soğuk karsın.
Savaşlarda toplu cana kıyarsın,
Sıralı gel ölüm canlar aşkına.

Her dili bilir her dine girersin,
Suyun onlarca altına yüzersin.
Hatıra,gönüle bakmaz üzersin,
Vakitli gel ölüm pirler aşkına.

İlk İnsanla yaşamaya başladın,
Köy,kent ayırmadan eşit kışladın.
Kaynar sular olup canlar haşladın,
Serin gel ey ölüm sular aşkına.

Nerde ne yer,ne içer,ne giyersin?
Zenğine fakire eşit gidersin.
Aldığın bunca canları nidersin?
Ağır gel ey ölüm yıllar aşkına.

Bir atın salladığı tepmesinde,
Kerpiç bir evin ani çökmesinde,
Kömürlü sobanın iç tütmesinde,
De bana ey ölüm sen ne haldesin.

Nohut oldun nefesimi tıkadın,
Heyelan olup cismimi kapadın.
Bazen taş şeklinde,bazen sopaydın.
De bana ey ölüm ne şekildesin.

Düğüne giderim kurşun olursun,
Onca insan arasında bulursun.
Timsah dişinde vücuda dalarsın,
De bana sırın ey ölüm nerdesin?

Zaman gündüz demez,gece demezsin,
Yatmış yolunu gözleyene gitmezsin.
Rüşvet almaz,liste degiştirmezsin,
Davete gel ölüm dertler aşkına.

Uzaklaşıp senden dağlara çıksam,
Mayın olup yollarıma çıkarsın.
Gizlice yarlardan kuş olup uçsam,
Konacağım yere önden konarsın.

Taştan oyulmuş mağaralara girdim,
Tuzaklanmış bomba ile ses verdin.
Toprak içinde oyuklara girdim,
Gaz zerreciklerinde yere serdin.

Beyazmıdır tenin,karamı donun,
Seninde gelecekmi birgün sonun.
Anlık zamanda kaç çataldır yolun,
Tekden gel ey ölüm yollar aşkına.

Bindiğim aracın pedalımısın,
Yoksa direksiyonun simidi mi?
Uçakta bulursun,kanatlımısın?
De bana ölüm sen ne menem şeysin?

Kullandığım bıçağın ucunda mı,
Yoksa ateşin kor sıcağında mı.
Karanlıkta maden ocağında mı,
De bana ölüm nerde bulunursun?

Kutbun soguk derecesinde varsın,
Sel olup boğarak canlar alırsın.
Deprem olur şehirleri yutarsın,
De bana ölüm ne büyüklüktesin?

Anayı oğuldan,babayı kızdan,
En çok sevdiğimiz canları bizden,
Ayırır,ayırmazsın kışı yazdan,
Sakin gel ölüm oğullar aşkına.

Nebatat alır senden nasibini,
Tutarsın hayvanların hesabını,
Düşler olduk seninde cazibini,
Cazip gel ölüm uzuvlar aşkına.

Yıllardır canlar aldın üçer beşer,
Yok gidenlerden geriye bir haber.
Mantık almaz,bilmeyen beşer şaşar,
Zamanlı gel ölüm ruhlar aşkına.

Kücücük bir arının iğnesine,
Akarsın zehirli yılan dişine.
Girersin,iğne ucunda tenime.
De bana ey ölüm sen kimlerlesin.

Her can ölümü kesin tadacaktır.
Kara toprak İshakı yutacaktır.
İman eden elbet inanacaktır,
Bilinçli gel ölüm iman aşkına.