Ölüm Şiiri - Sıtkı Gökmen

İçimizdeki adalet ve sevgi bir kuş.
Uçmuş gitmiş.
Kalmamış geride barış.
Hep yalan hayat.
Ölüm bir kurtuluş,
Bu pislikten bir kaçış.
Her şey sahte.
İlişkiler yapmacık.
Yaşananlar öylesine
Amaç nerede peki,
Aşk nerede?
Barış nerede?
Dünya batıyor saat, saat.
Uzaklaşıp insanlıktan,
Ölmeden ölüyoruz,
Yaşamadan bitiyoruz,
Peki niçin solduruyoruz,
Yeni yepyeni,
Senin, benim, herkesin ihtiyacı olan,
Umut çiçeğini?
Bize sevgi ve direnme gücü verecek,
Ölümü düşündürmeyecek,
Kaybolanlarımızı kazandıracak,
Ve tohumu içimizde olan,
Sadece sevgiyle büyüyen,
Kurtuluşa çıkan en kısa yol.
Ama inanıyorum ki bulunacak bir gün,
O gün ölümü bile yenip ey insan,
Hürsün.

(ANKARA ARALIK 1986-18 MART 2005)