Yaşam envai renklerle,
Bana göz kırparken, kesme yolumu.
Ben yaşama dolu dizgin akarken,
Çevirme yönümü ölüm.
Çek ellerini nefesimden,
Daha büyümedim ki.
Ve sığamazken şehirlere,
kuyuya reva görme.
Hergün güneşi bir sürme gibi gözlerime çekip,
Gökyüzünden beslenirken,
Beni karanlığa gark etme.
Hayatın içinde bir mızrak gibi boylanırken,
Boş bir kovan gibi yere düşürme.
Topla mezar taşlarını,
Kır çiçekleri açsın toprağın sinesinde.
Dur ölüm dur!
Destursuz mabedime girme!
Senden baharlar istemiyorum
Bir kaç yıl daha, bir kaç kahkahadan başka
Sabah usul usul günü karşılar,
Akşam minnetle uğurlarım.
Gece ay'la hasbihal ederken,
Kederleri meze yapıp,
Kadeh kaldırırım hayata
Tanyeli ağarırken, derin bir nefes alırım,
Yaşam dolar içime,
Akşama doğru bir kahkaha atarım,
Sıhhat karışır hücrelerime
Hadi ölüm;
Topla tasını tarağını,
Gözlerimi açık götürme.
Kesme deli deli akan nehrin damarlarını,
Çalma benden hayatın sırlarını,
Söndürme ışıklarımı.
Ne olur kaşlarını çatarak yüzüme bakma öyle!
Diyelim ki beni benden aldın
Ve götürdün bilinmezlere,
Koynumda büyüttüğüm ağaçlarla,
Güllerle, her sabah kim konuşacak?
Kim yağmurla yağıp, toprakla tomurcuklanacak?
Kim içecek ay ışığını?
Kirpiğinin oklarıyla kayan yıldızları,
Kim bir bir yakalayacak?
Kuşlarım kime şakıyacak?
Sadık dostlarımı kim koruyacak?
Söyle ölüm; ben gidersem, sana neyim kalacak.?
Nimet Öner
Nimet ÖnerKayıt Tarihi : 21.1.2014 01:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki hayat sana istediğini sunmadı ve aldı nefesini. Belki bende bu şiiri yazmak için geç kaldım. Ama şuan bende senin gibi üç-beş yıl ve üç-beş soluk diliyorum. Hem sadece büyükler değil, artık çocuklar da ölüyor. Ve melekler yeryüzünden de el sallayabiliyor. O yüzden üzülme. Seni rahmetle anıyorum.
Her insana ölüm ne zaman gelirse gelsin hep vakitsiz gelmiştir,o.yüzden kıymetli şairemiz A Nimet Öner hanım şiirinde destursuz girme mabedime diyerek bir bakıma ecelle pazarlık yapıyor, aslında oda biliyor, tüm ömrümüzün iki nefes arası olduğu, öyle ya derin bir nefes al, sonra dön bir tane daha al, aldın mı, aldın veremedin bitti gitti ömrün, hadi verdin diyelim aldığın nefesi bu defa veremedin yine bitti senin için hayat,işte o zaman şehirlere sığmayan o bedenin girecektir küçücük bir çukura, artık hiç bahar beklemeyen dudakların kahkaha atmak yerine bir tane kelimeyi şehadet peşinde koşacak, belki bu son anında tüm hayatın gözünün önünden geçecek ve hayiflanırken tüm yaşanmamış duygularına gözlerin açık gidecek.
Diyelim ki tüm bunları aldın benden ve söndürdün ışıklarımı diyor ecele ve soruyor,ne geçecek eline diyerek, bir bakıma hesap soruyor ecele.
İşte o anda aklına sadık dostları ve şakıyan kuşları geliyor ve sonra güller ile koynunda büyüttüğü ağaçlar geliyor A Nimet Öner hanımın aklına, ama heyhat ki heyhat ecel geldi mi bir daha hiç gitmez, aslında oda biliyor gitmeyeceğini, ama ne edersin ümit fakirin ekmeği,bir gün bir gündür deyip azrailden izin alıp bir kaç gün daha fazla yaşama peşinde...
A Nimet Öner hanım, biliyorum kalem sana çok ama çok yakışıyor,ama lütfen azrailden izin almak yerine günü yani her anı dolu dolu yaşayalım, tüm dostlarımıza onları ne kadar çok sevdiğimizi.hic bir sebep yokken arayıp söyleyeyim, bakarsanız yarın çok geç olabilir.
Kaleminiz daim olsun siz hep böyle şiirler yazın bende yorumlayayım
Bir cenaze sonrası bir an düşünmüştüm bir kaç satır karalamıştım o şiirimin son mısraların vereyim:)
yüreğine sağlık Nimet arkadaşım
Pusuda bekler haberiz misafir
Ve o gün ikiye bölünür duvar
Bir yük biner üzerine çabalar nafile
Sonsuzluk sandığı sıkıca alır kucağına
Coşkuya heyecana sevdalara elveda…
Yol bitti buraya kadar
TÜM YORUMLAR (12)