Ölüler sevildiğini Duymaz (Sözcükler Dev ...

Ölüler sevildiğini Duymaz (Sözcükler Devrilir Altında Şiir kalır)

sevgi ısmarlanmaz büyütülür
insan kirlendikçe sevgiyi bitirir

fırtınada ipi kopan uçurmam gibi
yitti çocukluğum
mutsuzluk adresimdi
ben eylül sürgünüyüm
sende bitti sürgünlüğüm
beni kanatan acıların
kadeh dokuşturmalarıyla doludur
sensiz günlüğüm
gidişin yurtsuzluğum
anlasana gitme diyorum sana
ne olursun girme
beni ölüme itme
gidersen birazda sen ölürsün bende

sen cemremsin
sen güneşim
beni bana tamamlayan tek eşim
her mevsim baharım
mutluluk çiçekleriyle güler bağlarım
seni acılar oturtur kucağına
sevgimsiz hüzünlerin eline kalacağına ağlarım
istediğin kadar yalanla
geçmişin tanığıdır konuşan
hüzün bohçası yüzün

bilirim
sevgi sıparış verilmez
(çünkü) parayla aynı değil dili
sende büyütmek için sevgimi
esirgemeyeceğim hiç bir emeğimi
yargılamasını da bilirim kendimi
kendin gibi güzel yüreğinde
büyütemesem sevgimi
gönlü kelepçeli epçeli yârım gitme
bu sevgi işçisi şairi ölüme itme

sensin beni yarınlara taşıyan umudum
kelepçeli gönlünü daha fazla incitme
gitme
yokluğun sinsi hastalık gibi yayılır içime
ılgıt ılgıt kururum
zehir boşaltılan denizdeki balıklar gibi
hayatın kıyısına vururum
yaşamın dalından beni düşürecek
bir kazanın başrol oyuncusu olurum
ya da ağrılar artar sol yanımda
durur sol yanımdaki güvercinin maviye kanat çırpışları
ö l ü r ü m

gidersen ölürüm diyorum
anlamıyor musun beni ölürüm
benden de öndesin bende
bende güzelden yana her şeysin
beni sevgi adına seni kanatanlara benzetme
ayrılıklarda acılarda şu sevdamı kirletme
yurdumsun beni yurdumdan etme

seninle bir başka sevdim hayatı
hayata bu kötülüğü etme
hayatta küser sana gitme
korkun niye
gönlümün elini uzattım sana
sevgiden zarar gelmez insana
gönlünle tut gönlümden
kendini yalnızlık batağında yıpratma
ve her gün biraz daha karanlığa batma

ayak altına mı atılır sevgi
sevgime bunu yapma
beni ağlatma
ben ağlarsam dünya ıslanır
gitme ki ölürüm
sözcükler devrilir
altında şiir kalır
çünkü sözcüklerde bana yaslanır

başını yastığa koyduğunda yok muyum aklında
sevgimin hiç mi izi yok sende
beni yastık altı düşlerinde sakla
öldüğümü duyarsan gittiğinde
bil ki BENİ SEN ÖLDÜRDÜN
o zaman da gözyaşı dökme
beni sevdiğini de söyleme
ölüler sevildiğini duymaz
gönlü kelepçeli epçeli yârım gitme
seninde yüzün gülmez

üvey anne elinde büyüyen çocuklar gibi gizlice ağlar
göğsündeki yalçın dağlar
geçemesin önüne solar güzelliklerin
baharın ortasında karakış yaşanır kurur umutların
susuz yaza döner narın gülüşü dudakların
ilgisiz kalan tay gibi huysuzlaşır
şu anki gibi hep isyan bayrağı taşır kalçaların
mutluluk getirmez sana yarınların
hüzün kendisine saraylar yapar
sevgisizliğin koynunda gözyaşı
ceplerinde acı var

bir şairi ancak anlaşılmamak yıkar
gitme kalbimin çiçeği
gidişin ölümüme çıkar
unutma arkanda
aşkı(n) için de ölecek kamil aydemir var

Kamil Aydemir
Kayıt Tarihi : 12.3.2005 16:49:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Kamil Aydemir