Ölüler Konuşmaz Şiiri - Mehmet Dumanlı

İşaret ediyor eliyle uzaklara
Derinden iç çektiği bakışlarla
Kırpmadan kirpiklerini ok misali
Saplıyor umutsuz ufuklara
Toz bulutu kalkmış geliyor gibi
Yüreği dalga dalga vuruyor
Kum taneleri gibi dağılmış
Dünkü rüyalar bugünkü umutlar
Her biri kumsala savruluyor
Dizlerindeki derman kesilmiş
Çöküyor koskaca bir dağ omuzlarına
Bükülüyor beli bükülüyor ırmaklar gibi
Bu çöküntü dokunuyor ta ruhuna
Kulakları duymuyor hiç bir sesi
Ağzından ise çıkmıyor hiç bir ses
Ölü desem değil, canlı desem değil
Yaşadığına inat, sadece aldığı nefes