Ölüler Konuşamaz Şiiri - Sefa Beyazıt

Bu aşkı kendi ellerimle kalbime gömdüm demişsin
İnanırım sen faili meçhul cinayetlerin
Failisin
Zira yaşarken öldürmek senin hünerin
Bilirim
Sen arkanda iz birakmayan bir seri katil
Sen en uzak mesafeden birbakışla can alan keskin nişancı
Sen en doğru yalanı söyleyen yalancı
Sen aşk filimlerinin kötü karakteri
Sen bir türlü ölmeyen içimdeki şeytan
Sen dabbetül arz
Sen en tatlı rüyanın oratasında boğazıma çöken karabasan
Mahirdir ellerin can almakta
Sen azrail gibisin dokunduğu herşeyi öldüren
Ben bukadar usta değilim bilirsin
Seni kalbime değil manası derin cümlelerime gömerim
Mezarını kimse bulamaz
Ve ben
Seni ellerimle değil manası derin cümlelerimle gömerim mezarını kimse bulamaz
Ve yine ben canına değil
Ruhuna okurum
Birdaha kimse ruhuna dokunamaz
Anladın mı bilmiyorum
seni öyle bir gömerim birdaha sesin soluğun çıkmaz
Biliyorsun değilmi ölüler asla konuşamaz