Ölüler Ağlar Şiiri - Hanifi Kara

ÖLÜLER AĞLAR

Ecel vakti kayıp, kimse bilemez
Hasta şifa bulur, mevt olur sağlar.
Dünden beri, o nedenle denir ki
“Hastanın başında, ölüler ağlar.”

Acısa eline, bir dürüm dürse
Basit yarasına, az merhem sürse
Yeterki hayatta, bir fayda görse
Dalkavuk olanlar, durmadan yağlar

Oğlunu akere, saldığı anda
Subay kapısını, çaldığı anda
Ölüm haberini, aldığı anda
Şehit anaları, bağrını dağlar.

Kederli gönlüne, acılar dolmuş
Onun gonca gülü, açmadan solmuş
Mal/mülk neye yarar, oğlundan olmuş
Onun için hiçtir, bahçeler, bağlar.

Eğil gönül eğil, daha da eğil
Güzel şeyler üret, herkese sevil
Mâsum cana kıyan, teröre değil
Barış koksun her yer, yol verde dağlar.

Şehitler öyleki, ölse de ölmez
Rahmân’a yürür de, kendi de bilmez
Anaların yüzü, hiç mi hiç gülmez
Kim ki dertli ise, karalar bağlar…

13/12/’13
Hanifi KARA