Ölüler Şiiri - Abdulkadir Turğut

Bir tahta görsem yolda
Tabut geçer aklımdan
Her beyaz elbiseyi
Kefen sanırım
Çay içecek olsam
Bir çayhanede
O bardaktan bir ölü
İçmiş sanırım
Yürürken ölüler
Yürür ardımda
Sanki nefeslerini
Ensemde hissederim
Çınlayacak olsa
Bir ses kulaklarımda
Bu ses bir ölünün
Sesidir derim
Geçtiğim her yolda
Köşe başında
Bir ölü beni beklemektedir
Evden dışarı
Her çıkışımda
Adım adım beni izlemektedir
Ölüler gelmeyin peşimden benim
Artık sizin gibi bir ölüyüm ben
Yaşıyor gibi olsa da tenim
Meçhul bir gönülde gömülüyüm ben