Ölüler Şiiri - Mehmet Raşit Er

Mehmet Raşit Er
263

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

Ölüler

Ölüler

Bir rüya gördüm.
Ölüler konuşuyorlardı.
Canlılar servet yapma peşindeydiler.
Ölüleri duymuyor, görmüyorlardı.
Onların tükenmişti yüreği mal, mülk derdindeydiler.
Rüyamda ölüleri gördüm.
Ölüler konuşuyorlardı.
Madenciydiler…
İnşaatçıydılar…
Tarım işçisiydiler…
Çocuktular…
Kadındılar…
Mülteciydiler…
Ölüler gördüm rüyamda.
Ölüler konuşuyorlardı.
Elleri nasırlı.
Yüzleri belli, belirsiz.
Zayıftılar.
Tıraşsızdılar.
Çalışıyorlardı durmadan.
Tarla da.
Maden de.
İnşaatta.
Tersane de.
Çizmeleri çamurluydu.
Giysileri kirli.
Bazılarının yüzleri isli.
Bazıları ıslak, yalın ayaktılar.
Bir rüya gördüm.
Rüyam da ölüler.
Ölüler konuşuyorlardı.
Öldüklerini bilmiyorlardı.
Bağırıp çağıranı.
Sessizce ağlayanı.
Kısık sesle şarkılar mırıldananı vardı.
Ölüler ağlıyordu.
Canlılar ölülere gülüyorlardı.
Ölüler yürüyordu, oturuyordu.
Bir kocaman deniz vardı.
Denizde boğulmuş ölüler.
Ölüler yüzüyordu.
Deniz korkunçtu.
Balıklar kokmuştu.
Deniz her zamankinden daha da kirliydi.
Balıkçılar çok uzaktaydı.
Çilingir sofrası kurmuş içiyorlardı.
Bir demir yığını görülüyordu.
Alabora olmuş bir gemi.
Denizde yüzen boğulmuş ölüler vardı.
Yüzüyorlar, yardım istiyorlardı.
Bağırıyor, çağırıyorlardı.
Ama onları kimse duymuyordu.
Onlar umut yolcularıydı.
Umutsuzca bir ölüme yakalanmışlardı.
Ama ölmemiş gibiydiler.
Yüzüyorlardı boğulmuş ölüler.
Kimse onları görmüyor, duymuyordu.
Onlar ölüydüler.
Yaşayan ölülerdiler.
Susanı da vardı.
Konuşanı da.
Yürüyeni de vardı.
Oturanı da.
Sessiz sessiz sitem edeni vardı.
Ölüler konuşuyordu.
Çalışıyorlardı.
Ekmek derdinde.
Umut peşindeydiler.
Ezan sesi duyuluyordu.
Çan sesi geliyordu ara ara.
Bu bir rüya idi.
Rüya ölülere ayrılmıştı.
Ölüler konuşuyordu.
Şarkı söylüyorlardı.
Kederli bakışları vardı.
Çocuklarını düşüneni vardı.
Evliliği hayal edeni vardı.
Yazdı.
Kıştı.
Her mevsime ölüm bulaşmıştı.
Ölüler konuşuyor.
Yaşayanlar ölümü unutmuştu.
Bir rüya gördüm.
Ölüler konuşuyorlardı.
Öldüklerini bilmiyorlardı.
Ormanlar ölüydü.
Denizler ölüydü.
İnsanlık kalmamış.
Yaşayanlar çürümüştü.
Bu bir rüyaydı.
Rüyamda ölüler vardı.
Ölüler konuşuyordu…
Krallar saraylarda yaşıyor.
Ölüler rüyamda coşuyordu.
Bu bir rüya mı?
Ölüler rüya da konuşamaz mı?

15 Kasım 2014
/MrEr

Mehmet Raşit Er
Kayıt Tarihi : 24.11.2014 22:05:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Raşit Er