Ölüler Şiiri - Hasan Suver

Ölüler
Dünya için bir can
Bir can için dünya
Sen uzağımın en yakını,
Aşk, kuru ırmağında aktığı gibi
Cisimsiz aynada hayali kovala

Hayat, fotoğraf ve heykel
Ölüler elbiseyi dört mevsim giyerler
Tütün ipine dizilen umutlarını
Tiryaki kadere bırakıp giderler
Dökülen yapraklar gibidir dilleri
Yeni bir şey söyleyemezler
Ruhun zamandan ayrıldığı yerde
Irmaklar gibi denize yürürler

Alev odundan ayrılınca
Işıksız lambalar gibi kalır ölüler
Ayrışır sırları en güzel eserin
Yeniden bir sevdaya dönüşmek için
Yüzmeyi denizde öğrenir dereler
Ölüler yağmuru ağaçlar gibi sever

Onlar ki sonsuza saçılan ışık taneleridir
Ömürlerince aynaları beslerler
Suda balık nasıl yaşarsa
Yaşayanlarda öyle yaşar ölüler
Gerçeği balık gibi konuşsalar da
Anlamaz onları dışardakiler

Hasan Suver