Ölü Toprağını Atmak

Akıllar hicret ediyor bedenler yerinde sayarken
Fikirler alemi turluyor vücut sabit haldeyken
Zamanım az ve daha başındayım kalfalığın
Okuyacak çok kitap var ve tozlanmış şiirler
Hepsini okuyup kaybolmak istiyorum
Bir sihirli asa veya değnek lazım hepsini hafızaya atmak için
Çünkü yeterince vakit kalmadı ve ömür bitmekte
Söğüt yaprakları dökülmeden mavi kelebek ölmeden kitapları bitirmeli
Yepyeni bir yol açmalı ardımızdan gelenlere
Aydınlarımız kendini dev aynasında görürken bize düşen görev çok okumaktır
Bazı kendini bilmezleri öyle geçmeli ki bizi takip bile etmemeliler
Aydınların üretemediği bir toplumda kendi değerlerimizi canlandırıp üretmeliyiz
Reklamlarla süslenmiş ve toplumdan kopuk aydınlar çıkış yolu değil
Halkın köhnemiş evlerinden çıkmalı asıl vatanperver aydınlar
Satılık kalemlerle çevriliyken köşe yazıları ve tutulmuş köşe başları
Kurşun kalemi dibine kadar kullanan çocuklar girmeli manşetlere
Hiç kimsemiz yok doğruyu bulmak için uyanmalı
Sadece kuru laflar ve yalanları dinleyerek gitmez bu devran
Kaleme sarılmalı ve özgürce özgün yazmalı
Dışı rengarenk içi çamurlara bırakmamalı meydanı
Pes etmek yok zincirler kırılmalı anahtar aramaya vakit yok
Çölde kum çok olur ve göze çarpmaz biz bir vaha olmalıyız
Sapsarı güneşimizi siyaha boyayanlara bulut bile bırakmamalı
Rüzgar onları savururken tutunacak bir dal bırakmamalı
Şimdi uyanmak ve üretmek zamanı dünya doyana kadar yatmamalı
Ölü toprağını atıp yaşamı kucaklamalı