Ölü Şehirler Şiiri - Mustafa Güneş 2

Yok oldu ruhumuz, kalmadı ilham
İnsanlık yok oluyor, arttı ölü şehirler
Dostluk sözde kaldı, bulunmaz izi
Yutuyor birer birer bizi, ölü şehirler

Arıyoruz sığınak, sığınaklar arar sığınak
Kapılar hep kapalı, komşu arar dayanak
Bin bir türlü mazeret, simalar tanınmaz oldu
İnsanlık nedir, unutturdu ölü şehirler

Menfaat hukukumuz, yardımlaşma aptallık
Sokaklar insan seli, sonuç sadece kalabalık
Güler bir yüz, bizi candan seven nerde
Mertliğimizi elimizden aldı ölü şehirler

Meskenler hançer gibi saplanmış gökyüzüne
Güvenmez olduk artık şunun-bunun sözüne
Gençlik elden gidiyor, yabancılaştı özüne
Bizi bizden kopardı, arttı ölü şehirler

Şehirler kalabalık manada anlamsız
Komşuda hüzün var, karşıdaki vefasız
Sözünün eri kalmadı, sıkıntılar sayısız
Ruhunu, anlamını yitirdi ölü şehirler

Yeniden dirilmeli bizim olan şehirler
Yolumuz yol olmalı bize verilen emirler
Her mekânı gül, insanı insan olmalı
Hayatımızdan çıkmalı artık ölü şehirler