Ölü şarkıcılar konseri

Bu gece ’’Yuotube’’lerde kaldım..
Tek tek buldum
Birçoklarının unuttuğu
Herkesin bilmediği
Ölü şarkıcıların acıtan şarkılarını.
Samanlıkta altın iğneler aramak gibiydi,
Saatler sürdü ama değdi..
Her birine ayrı sevindim , kayıp puzzle parçalarımmışçasına..
Dinledikçe saplandı
kalbimin paslı köhnelerine
Dinledikçe içlendim , içlendikçe dinledim..

Peşinden hovardalığım da tuttu iyimi..
Önce gözlerimi kapadım
Sonra da mekanlarını ;
Sahne aldıkları mezarlıkları...

Önden bir bank kaptım loca niyetine,
Felekten bir gece de ben öleyim dedim..

Hancısı da yolcudur bu gece..
Orkestra ıslık çalan rüzgar
Fonda hışırdayan yapraklar..
Cesetlerden beslenen çiçekler içinde
Kirlenmiş beyaz kefenleriyle
Çiseleyen yağmur konfetisiyle ıslanmış
Buram buram toprak kokusuyla
Ayışığı da izlerken
Bir bir sahne aldı ölü şarkıcılar..
Nasılda özlemişler sahneleri
Söylediler de söylediler bıkmadan..

Gecemin mezesi hatıralar..
Donat masayı mazi denen garson ;
Çifte kavrulmuş acılardan.
İçinde yitirdiklerim olsun
Geri getiremediklerim ,
yerine koyamadıklarım da..
Babamın kokusunu da getir...
Saçlarımı okşayan
Direksiyon sallamaktan nasırlaşmış
O ellerinin yanaklarımdaki sıcaklığını da..
Beraberinde sert bir gözyaşı kokteyli gelsin..
Özlemim onlarla aksın gitsin ki
Ciğerimi soğutsun ..
Belki ayılana kadar bana unutturur ,
Ona yaşattığım
Telafisi mümkün olmayan
İçime dert olmuş
Hayal kırıklıklarını..

Utanmam vur dağıtsın çal ağlasın..
Yadırgayan yok
Nasılsa herkes
Zil zurna körkütük ölü burda..

Acaba
Yaşamın kafasından ayılanlar mı desek bunlara ?
Yoksa
Ölümün kafasını yaşayanlar mı
Bilemedim..