Ölü Sarhoşun Şiiri Şiiri - Alpagut Eren

Orada bir bahçe vardı
Sevdalar sanki masaldı
Bir erdemdi yaşamak
Saatler yarın,
Günlerden bahardı.

Var mıydı… neydi…?

Çok, ama çok korkunç bir gerçeğin eşiğinde ağlayan bebesini
Var etmenin sarhoşluğunda lohusa.
Hiç bitmeyecek dalgalarcasına bir çırpıntı,
Bu nabzımdaki hülasa.
Avuçlarıma baka kalıp
Yabancılaştığımda duyduğum bir ürperti.

Ilık şarkılar esintisinde
Gölgede iyilikten bir firuze…

Sıcacık,
Hafif,
Vakur,
Derin,
Duru,

Ve bir o kadar…
Naif.
…
(SUSLUK)

Caanı cananımdan
Rahme düşen kıvılcım
Alev alev büyüyen
Çağlayandı

Nuru gök kubbede
Her nefes
Aşkın ile yanar gibi
Bir hazdı

…
(SUSLUK)

Hiçbir yere artık... Telaşım kalmadı…
...
(SUSLUK)

SUSLUK: Arkadaşım İrina Sergeyevna Hudarojkova 'Suslukta çalışmak istiyorumlar…' demişti. (Sessizlikte)