Ölü Peşmerge Şiiri - Sinan Albayrakoğlu

Eli kulağında bir ağıt,
içimde devriliyor minare
secdeye kapanıyor bu yalnızlıktan, virane cami
Korkularımdan minareler dikiyorum,
tepesinde hilal gözlerin

Binlerce kez yıkılıyor,
aynı dünya, hep aynı yere
Her seferinde enkaz altında,
beyaz kefen içinde
yapayalnız bırakılmış ve elleri yok,
dili kopmuş
Bir müezzin ağıt söyleyen ezan yerine

İçimdeki tapınak yağmur içinde,
nasıl çöl bu
Yalnızlığımı toprakla, yağmurla pişiriyor
Kör aşçı, yaşlı karınca, çirkin bir prenses
Her seferinde fırından ben çıkıyorum
Kor içinde, kızıl, yanmış
ve ölü peşmerge.