Ölü Papatyalar Şiiri - Sena Akgüneş

Buz gibi parmaklar ellerimde ölü papatyalar
Bir his bekliyorum parmak uçlarımda
Avuç içlerimi parçaladım az önce buz gibi parmaklarımla
Adını kağıtlara yazıp yırtıyorum defalarca
Yırtık kağıtlar gözlerimin önünde,belki de yüreğimde
Yoksa benim ellerim mi yanıyor bu acı da ne?
Hissediyorum dokunmak istiyorsun tenime
Bekle biraz ağlıyor musun sen?
Bak ölü papatyalar sarıyor çevremizi
Kokuları alıyor musun?
Tenimde yayılan o papatya kokusu doluyor içime
Ellerim düşüyor sol yanıma
Sarı cılız sokak lambası altında
Nasıl da yok olurdum ellerinde avuçlarında
Biliyor musun,içime gömdüğüm senden
Çığlıklar duyuyorum bazı zamanlarda
Paramparça kadın,duyduklarını unut diyor gece

Sahte bir gülüş var yüzümde,gerçek bir ölüm sardı bedenimi
Toprak kokuyor tenim,ellerimde ölen papatyalar,kan damlıyor parmak uçlarımdan
En çok buna ağlıyor tenim
Oysa benim parmak uçlarımdan dökülecek kadar acım vardı diyemiyorum bile
Öyle uzağım ki sana
Ölüyor muyum ben?
Ölümüm senin ellerinden mi olacak yoksa..