Ölü Kuşlarında Cenneti Var mıydı?

giden gitti
kapatın kapılarını şehrin

anlamı yok beklemenin göç eden kuşları

içimde çalkalanan bir kadından çalınmış bakış

adamın ayakları dalgalandırır suları

dalgalandı dalgalandı geride kalan hayatı çalınan bir kadındı

sahibini arayan hikâyelere rastladım

sesiz sokağın kuytusunda

terk edilmiş yaşanmamış

kimse sahip çıkmıyor kimsesizliğine

sessizliği bozarken bir adamın öksürük sesi

bombaladı yalnızlığına saplanan gece aklını

boşaltın aklımın şehirlerini

parçalanacak şiirlerim

dağılacak harfler

sözlerin efkarı dağlanacak

kaçın

boğacak mürekkebim şiirlere saklanan adamı

sivil askerler tutuklarken suskunlukları

bir adamın gölgesi ayak sesine karıştı

korkuttu korkular

kimse sahip çıkmazken gidenlerin ayak izine

düşer içine sol yan sızısı

sever toprağı dağılmış gülüşleriyle

patiska çarşaflarda eskiyen gönül ağrıları

nefesi öksürük çığlığı

yurt ediniyor üzünç evinin merdivenlerini adamlar

sonbahar kanar, gider kuşlar

başkalaşır mevsimler yer değiştirirken

sen başkalaşırsın başkaları gibi bambaşka

satırlar satırlar acısını alıyor yüreğin

içimi içinde unutup gideni kekeliyor yüreğim

kendi yarasını yalar yürekte yürüyen kadınım

küçüldükçe küçüldü bir nota bir silgilik kalır canım

artık karalayabilirsiniz üstümü

ayakları gitti

elleri gitti

yüreğim son şarkıyla bitti

.ağır bir çocuk karanlığı kaldı korkutan
aşkı ve ayrı yörüngesinden hikayesinden
sevişmeler utanarak düşleri uğurladı

hep düşündü ölü kuşlarında cenneti var mıydı

yabanlaşıyoruz birbirimize

koca bir yabancılık çöküyor gözlerimize

ellerimin aynasından korkuyor gözlerim

hey yabancı uzatsana ellerini göğüs kafesimden içeri

yüreğimi bir kere sıkıp bıraksan

ölüp kurtulacağım da

hadi biraz cesaret sadece