Ölü Güvercinler Sokağı Şiiri - Kağan İşçen

denizdir çingene acılarımın senden gelmişliği
soğuk bir yola çıkma düşüyle yağmura yakalanık
göğün pelerini gibi bulutlar savrulurken kapanmışlığında
gözlerimden dökülen inci çiçeklenişinin deli poyraz
kar dolu bir kuyuda hapisliğimdir bu alem
cayır cayır yanıyorum içinde dört nala kısır döngülerin
kalsam apaçık bir uzaklık ölsem yapyakın

hangi kıyılarında saçlarım ağardı bilsen hasretinle süslü
hangi üşümeleri eskittim ten kokulu anılarından kalma
ödünç yazların acımtrak şıklığında ağlamak dileyerek gelişine

kıyılarından öteye dokunmadan gitmeyeceğim
pencerensiz bir evin şoseye yakın ölü güvercinler sokağına
ve yeni üşümelerde güleç yüzlü kendi yazlarımız olacak
gıcır gıcır bir sonsuzlukta eskiyecek tarih
an be an değişik alevler soluyacak aşkın tanımsız rengi
kalbimdeki limanda ışıklar güneşli ve sakin
bizim için