Ölü göl Şiiri - Kemal Polat

Göl eski göl deği:
Pembemsi bulanık suları,
Güzelim alabalıkları nerede?
Nerede uçar gibi zıplayan sazanları? ...
Misafir gelmiş bir konuk,
Geçip gitmiş bir yolcu gibiler.
Küsmüş ona zulmedenlere,
O güzelim efsunlu mavi göl
Bakımsız bırakıp kirletenlere
İsyan edercesine:
'Bin yıl hasret kalacaksınız
Sonunda sularıma balıklarıma' dercesine
Terketmiş onu hor görenleri.

Anlaşıldı: bu yalnızlık çekilmez
Bu kuru göl başında.
Tekrar yollara koyulmak gerek;
İnce, uzun, dar yollara
Kader çizgimiz gibi uzayan,
Yeni göllere, yeni kanyonlara.