Ölü Evler Şiiri - Mustafa Erol

Aklıma sen düşende, ölür tüm evler…
Sanki mil çeker, bütün evlere devler…

Söner tüm evlerin ışıkları, bir bir…
Sanki mahalle değil de, olur kabir.

Benim evimden yansır, nur gibi ışık..
Bir benim sayende, geceyle barışık.

Evimden yansıyan nurda, tek sen varsın.
Başka her şeyi, aşk nurunla kovarsın.

Gece yastıkla buluşurken, tüm başlar.
Benim mesaim, sayende yeni başlar.

Seninle dolu, kalbim, beynim ve serim.
Sensiz hayata ben, topyekun küserim.

Nerde bulunur sanırsın böyle bir aşk.
İmanıma ant içerim, serdedir aşk.

Aşk başa düştüğü zaman, ölmez evler.
Aşk derdi başta değilse gülmez evler.

Mustafa EROL
Antalya/Manavgat