Canlar göçüyor, saçları beyazlamadan.
Sandal ile derya'ya yürüyen canlar,
ölüyor.
Suçsuz, akşamları bitkin halde
ocaklarına sığınanlar,
Muallimler, on altı yaşında talebeler
ölüyor.
Bulutlar kükremiş
İşitiyor, dünden görüyor gibi.
Sinirli, kan yağmurunu memlekete savuruyor
Ağaçlar sükûn, yaprakları konuşuyor
işitiyor, görüyor.
Hasta canlar, şvester bacım.
Bulutlar kan püskürmüş.
Avcı bey,
Siper altında, memleket göçüyor.
Ağaçlar makaslanmış,
kanıtlar ölüyor.
Kayıt Tarihi : 30.4.2020 17:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Merhabalar, değerli okuyucular. Ölü deliller adlı şiirimde değinmek istediğim konu 1978'de şairler şehri olarak bilinen Kahramanmaraş'ta gelişen bir takım olayları yazmak istedim. Malûm, sadece o şehirde olmadı fakat en etkili olarak orası gördüm.
![Tunahan Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/04/30/olu-deliller.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!