Ölü bir adam gibiyim şimdi

Ölü bir adam gibiyim şimdi
Mezar suskun kefen durgun
Sokaklarda geziyorum usulca
Cesedimi gösteriyorum insanlara

Bir yokluga vursam kendimi
Varlıgın gölgesinden arınsam
Bir meçhule sürsem kendimi
Cehennem ateşini avutsam

Ölü bir adam gibiyim şimdi
Yitik durumda varlıgım
Yüregim daglanıyor adeta
Bir varlıga özlem duyunca

Varlık beni yokluğun kıyısına vurdu
Bıktım hançeri mahşerde olmaktan
Her acı ölüme dönüşür duygularca
Yokluğa çağırır yitip giden özlemler

Ölü bir adam gibiyim şimdi
Her bakışta cesedim kefenli
Hançere vuruyorum kalbimi
Gözlerde alevim var yürekli

Acı oluyor tüm hür adımlarım
Yüreğim yargılanıyor hesapsızca
Zincire vuruyorum kendimi zorla
Mahşeri unutmak için cehennemce

Ölü bir adam gibiyim şimdi
Geceler mezar kokuyor
Gündüzlerim öylece soluyor
Bir kıyamet ki bende uyanıyor

Hasrete yazılmış gül sevdalar
Bir olmaza vurulmuş anılar
Toprak benim öykümü saklar
Her ölüm hasretçe bir mezar