ÖLÜ ÂŞIK
Dostlar meyhanesinde bir adam,
Yalnız mı yalnız.
Elinde kaderinin kadehi,
Yudumluyor... Acı çilesini.
Daha dün gibi, taze...
Gözlerinde sevdiğinin hayali,
Bakıyor geleceğe manasız.
Elinde kaderinin kadehi,
Yudumluyor... Acı çilesini.
Ağlıyor... Küfrediyor...
Kahretmiş bir kere dünyaya.
Acımasız zaman akarken...
Farkında... Dur diyemiyor.
Yudumluyor... Acı çilesini.
Ne hayaller beslemiş,
Belki bir gün... Beklemiş.
Umutsuz... Delice sevmiş.
Yudumluyor... Acı çilesini.
Pişman... Ne zaman ki vurmuş,
Gerçekler kafasına sonradan,
Sıkıca sarılmış acı kadehine.
Sonra son bir kez daha derken,
Bir kadeh daha meyhaneciye.
Yudumluyor... Acı çilesini.
Güneşi yitmiş, dünyası karanlık,
Sarmış dört bir yanı yalnızlık.
Yok, yürek sesine de karşılık.
Beyazlı hayal gülen gözlerinde,
Mutlusun belki de kabrinde.
07.10.1989 — 10.00
ANKARA
Kayıt Tarihi : 11.2.2007 01:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygilarimla
Sarmış dört bir yanı yalnızlık.
Yok, yürek sesine de karşılık.
Beyazlı hayal gülen gözlerinde,
Mutlusun belki de kabrinde.
...acaba mutlumu....yoksa yaşayamadıkları orada da onunla mı ....kaleminizi kutlarım
TÜM YORUMLAR (3)