Ölü Şiiri - Sezer Ateş

Anne ölüyorum ve beyaz bir ışık görüyorum.
Melekler çağırıyor, şeytanlar gülüyor.
Gök yüzünden biri bana bağırıyor.
Kötülüklerin de bir sonu vardır diyor!

Tek başıma yolculuğu sevmem.
Ruhum ayrıldı bedenden.
İnsan oğlu yaratılmış et ve kemikten.
Dünyada ki tek gerçek geliyor ölümden.

Günahların konuştuğu.
Sevapların sessiz kaldıgı zaman.
Değerini bil yaşadığın her an.
Ölülerden geriye kalan yaşayan.
Bir tek sen kaldın ölülerle kalan.

Ölüm ise en uzun uykudur.
Ölümün rüyası da yoktur.
Hayatında ki en büyük korkudur.
Bedeni terk eden bir ruhdur.

Cehennemin kapıları, şeytanın fısıltıları.
Amel defteri kapalı, yaşamın son sayfaları.
Kötülük ettiklerim ise tek duacı.
İnsan sorguluyor son nefeste inancı.

Yaşam bir film gibi karşımda.
Ölüm korkusu ile cenaze namazına.
Ruhsuz bedenim yatıyor tabutta.
'Huzur için de çürü' yazın mezar taşına.

Hiçbir zaman kızmadım tanrıya.
Duaların kabul olmasını beklemek büyük hata.
Günahların çıkınca ahirette karşına.
Ağzınla kuş tutsan bile boşuna.

Cehennemin sönmeyen o ateşi.
Biz günahkarlar odun misali hammaddesi.
Ben ise onun vucudun da gördüm cenneti.
O yüzden korkutmuyor beni: Tanrının cehennemi.