Mezarında yaşlanmış bir ölüydü
Kalktı gölgesinin peşinden
Bilinmezliğe yürüdü
Gözleri yoktu
Elleri gökyüzüne asılmış bir tüydü
Bıçaktan keskin bir soğuğun
Yakasından tutunup asılmış biriydi
Bir ölü kadar ölüydü
Terk ettiği vaatleri geceleri sayıklayan
Ve hiç tebessümsüz dudaklarında
Haince terennüm eden,eski bir şarkıydı
Başakların üstünde bulutlardı gezinen
Kasvetini,bıkkınlığını,yorgunluğunu,kimsesizliğini
Aldı götürdü,ardında ağlayanlara inat
Ölülere has bir sıkıntının penceresinden
Şimdi geride kalanları seyrediyordu
O,şahane bir ölüydü
Ocak 99
İrfan KarapınarKayıt Tarihi : 2.3.2007 20:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İrfan Karapınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/02/olu-23.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!