Ölü Şiiri - Barış Erdoğan

yaklaşmayın bana
ölüyorum
tutma elimden
nalan demet
ölü insanın eli tutulur mu
üzgünüm kuzen sevil
bırakmak istemezdim seni
yaşamın adi kavgasında
yalnız kalmanı
güç kaybetmeni istemezdim
hülyacığım canım
göremedim doktor oluşunu
anlayamadım sevginin sen olduğunu
paylaşamadım güzel günleri
ne olur son kez
yalnızca sen güzelim
sıcacık ellerinle ellerimden tutup
yanağıma bir buse kondurarak
yumuşacık tenini hissettir
ne olur son kez
seviyorum seni barış de
bak donuk gözlerime
seni seviyorum hülyacığım diyor
seni seviyorum
ya sen betül
ilk sen bıraktın beni
attın carolınein kucağına
yanımda olmadın
babam
teyzem
dayımın ölümlerinde
elimden tutmadın
burçin
can
ersanın ölümlerinde
selahattin ayhan engin için
bir telgraf
başın sağ olsun
destek olmadın ms ataklarında
gittin
ulviş
yazgülü
güldiken
carolıne
ezda
julıa
kiminiz kabul bile etmedi
multıpl sklerozlu oluşumdan
özürlü oluşumdan
kiminizde aşk macerası
yatak arkadaşı olarak gördünüz
hepiniz yalan söylediniz
sensiz şiir olur mu seyhan
seni de ulviş kadar çok
ulviş kadar candan sevmiştim
sekiz yıl sevdim olmadı
onun için ikinci yıla uzamadı
sana olan sevgim aşkım
erdoğan dostum
göremiyorsun acı gerçekleri
yine de korkmuyorum senin için
inanıyorum sana
güveniyorum
doğruyu bulacaksın dostum
üzülme benim için
geçmişi anımsa ve gül
gül dostum ne olur
üzülme
ve binlerce arkadaşım
param yok artık
betül carolıne
barış yok
unutun beni
ölüden fayda gelmez
işte son şiirimde
yirmi bir yılda sevdiğim insanlara
son duyumsamalarım
iki şiarımsa son cümlelerim olsun
ı love all the people
hayat sevdikçe ve umut ettikçe güzeldir
hoşça kalın