Olsun Şiiri - Recep Özden

Olsun dediğimiz şeylerin olduğu gelecekten yazıyorum.

Havanın soğukluğundan dolayı sımsıcak güneşin serinlettiği bir günü seçtim gitmek için. Ufuk her zamanki gibi flu bir çizgi. Hiç gitmediğim yerlere gideceğimi biliyordum, sadece yolun bu kadar uzun olduğunu bilmiyordum. Neyse ki mevsimler zaten benim olmuştu. Olsun dedim ben de.

Istanbul soğuk. Yağışlı. Gürültülü. Boğucu. Ağır mektubu yolcu koltuğuna koydum. Ne de olsa artık o dolduracak bu koltuğu. Son yokuş gibi tanıdım İstanbul'u hep. Bitince düzlüğe çıkaracak gibi hayalleri. Yokuştur ya hayaller hep, geldiği güne kadar düzlüğü göremezsin. Ufkun flu çizgisi asker ruhumu uygun adım yürütürken, gözyaşlarımı silmedim. Terk etmeyi bekledim o şehri. O derin kabusu.

Sadece "olsun" diyerek kapatabilir mi bir devri insan? Hadi olsun dedik, bir kedi almadan nasıl veda edersin o masum bakışlara? Masum kalan tek gözler onlar sanıyordum, meğer gelecek günler çok daha masummuş. Bembeyaz bir sayfa. O sayfayı buruşturmak için ellerinden geleni yaptılar ama kalemleri olmadan sadece önceki sayfaların rüzgarla savruluşuna seyirci kalabilirler. Kalemi elime aldım, radyoda bir şarkı, gönlümce yazıyorum.

İnsan kalbi öyle büyük ki, şaşırıp kalıyor, kelimeleri bitiriyor. Kelimeler bitince farkına varıyor zamanın. Gün doğmuş, kasvet uçmuş, yaşlar kurumuş, elimde bir tek kaybettiğim ama kabul etmediğim özgürlüğüm kalmış. Kelimeleri tüketmeden görmek lazım zamanı. Varlığı, yokluğu ve yalnızlığı... Oldu ya hani gelecekte, tüm cesaretimle bavulumu topladığım için oldu. O deli nehre kapılıp "Olsun" dediğim için oldu. Bir mektup yazmaya başladığım için oldu. Sahneye çıktığım için oldu. Alkışladıkları için değil.

O gece oradaydım. Kalabalıkların arasında. Tek başıma. Ben ve kendim. Herkesle birlikte, ismimi silsin diye şehir, "Olsun" dedim. Sildi. Tek başına. Zaten hep tek başına kalmaya mecbur. İki yakası olsa bile, tek boğazı olacak çünkü hep. Yutkunamadığı... Zaten dünya yıkılsa anca iki yakası bir araya gelir, o zaman o da "Olsun" der. Ama zaten çoktan oldu. Tek boğazdan geçip, o gülü kurutup, hüsranı da kahrı da bıraktım.

Olsun dediğimiz şeylerin olduğu gelecekten yazıyorum. Bir ayaz ki, içimi ısıtıyor. Bir rüzgar ki, yaprakları yere düşürmüyor. Bir beyaz kar ki, yaşları kurutuyor. Bir kedi ki, yanımdan hiç ayrılmıyor. Bir mektup ki, oku oku bitmiyor. "Olsun" diye başlayıp, "Olsun" diye bitiyor.