Ölsek mi? Şiiri - Sucuklu Tostt

Gece, sokak lambalarının titrek ışığında sessizce yankılanıyordu. Bir köşe başında, hayatın yükü omuzlarına çökmüş bir genç, sigarasının dumanına dertlerini üfleyerek gökyüzüne bakıyordu. Her nefeste içinde biriken acılar, umutsuzluk ve ihanetin ağırlığı biraz daha belirginleşiyordu. Kimi zaman içerek unutmaya çalıştı, kimi zaman gözyaşlarıyla dertlerini akıtmaya... Ama hiçbir şey, ruhunda açılan yaraları tamamen iyileştirmeye yetmedi. Her sevgi kırıntısı, beraberinde daha büyük bir acıyı getirdi. Birini sevmek, ona güvenmek, sonra da ihanete uğramak... İşte hayat, ona hep bu senaryoyu oynattı. Ölüm mü daha kolaydı, yoksa yaşamak mı? Bunu defalarca düşündü. Ama her seferinde hayat, acılarını daha da derinleştirerek ona yeni sınavlar sundu. Zaman ilerledikçe kalbindeki yorgunluk, yaşının çok ötesinde bir ağırlığa dönüştü. Genç yaşına rağmen, taşıdığı dertler bir asırlık ömürden farksızdı. O gece, yüreğindeki fırtına dinmedi. İçindeki sorular cevapsız kaldı. Ama bir şeyden emindi: Dünya dönmeye devam ettikçe, acılar da var olmaya devam edecekti. Yine de içten içe bir umut vardı; belki bir gün, yaşamak, ölüm kadar sessiz ve huzurlu olabilirdi...