Olsaydık Keşke Şiiri - Erol Güldiken

Bu sabah hiç mutlu değilim…
Zaten gözlerimi açtığımda hissettiğim yokluğun
Bir gün daha eksiltti hayatımdan…
Denizi seyredemedim, vapura binemedim…
Gevrek yiyemedim; geçmez ki boğazımdan sensiz…
Bir yudum çay; o da boğazımda düğümlendi…
Şimdi hayat, kimsesiz…
Issızlığımda çığlık çığlığayken tüm anılar,
Olsa dedim, kaybolsaydım yeşilinde sevdanın…
Gülüverse, hüzün bakışlarında olsam yine…
Savrulsa saçların, bir an dokunsam teline
Neşesi olsak rüzgarın…
Yoksun, hasretin var ve aşkın en harlısı…
Dalgalar denize küsmüş,
Martılar şehrin en efkarlısı…
Sanki her şey bitmiş gibi hayatımda…
Hani: Sözün bittiği yer denir ya;
Asla bitmez ki sözler insan yaşadıkça…
Eğer nefes almaksa hayat,
Alıyorum işte, bitmeyecek sözlerim,
aşkın yüreğimde oldukça…

Erol Güldiken – 06.11.2011