Olsan Şiiri - Ünal Tarhan

Karım olsan,
ezbere bilebilsem her yerini,
karanlıkta parmağmı koyabilsem benlerine,
mutluluğu elleyebilsem.

Hastam olsan,
yol etsem hastane koridorlarını,
sonra dalsam odana
ağlayıp çağırsam,
tutabilsem yüreğini.

Komşum olsan,
malımı yağma etsem uğruna
dükkanımı dağıtsam.
Takıp koluma seni
alıp ceketimi çıksam.

Dostum olsan,
her gece beklesem kapını,
el ayak çekilince
gelsem koynuna girsem,
ısıtsam ayaklrını.

Bacım olsan,
her sabah ödesem harçlığını,
gezmene tozmana karışmasam.
Adamakıllı bir oğlan çıksa keşke karşına
ellerimle eversem.

Anam olsan,
kucaklasan beni gecelerde
korkularımı yok etsen.
En güzel masallarını anlatsan çocukluğuma,
öpsem ellerinden.

Gülüm olsan,
mis gibi koksan bir yaz boyu dalımda
hiç bozulmadan.
Arıtsam sonra saplarını,dikenden,kessem
vazoma koysam.

Ömrüm olsan,
yaşasam güz boyu yorgunluğunu,
yakınmasam.
Can olsan bana sen de yüksünmeden
iliklerime kadar dolsan.