Olmuyor Şiiri - Şafak Karasungur

Olmuyor anne, olmuyor
Beceremiyorum.
Gülümsemelerimi
Kokusunu yitirmiş gül yaprakları gibi
Hüzünlerin asıldığı yüzlerde soldurdum.
Sevmek, tüm yaşamın anlamı;
Bir romandan, şarkıdan , yarım kalmış dudak arası bir sözden yakın değil artık
Ve yaşamak
En az ölmek kadar yabancı
Bilinmezliğiyle avunacağım kadar da ızdıraplı
Elimde üç beş parça silik hatıra
Kendime çıkan tüm haritalar hatıralarla yamalanmış
Yer yüzümün saklanmış hüznünü yeryüzü
Ondandır belki kendimi anlatamayışım
Ve tek başına kalmış bir gurbetçi gibi
Boynum bükük bekleyişim.
Olmuyor işte anne,olmuyor
Acı nedir bilmeden ağlayan çocuklar gibi
Derdimi tasamı unutup ağlamak istiyorum anne
Boynuna sarılıp dizine yatıp ağlamak istiyorum haykıra haykıra.
Unutayım bensizlik hasretimle geçen tüm yıllarımı
Bir kuş olsun yüreğim kanatlanıp çıkıversin dudaklarımın arasından
Sanki o bana can vermiş gibi kaçıp uzaklaşsın bedenimden
Çok mu şey istiyorum anne
Senin kızın olmayı diliyorum
Neden olamıyorum
Sen varken neden annesizim anne

Olmuyor baba olmuyor
Gözünde eskisi gibi olmayı
Ne ilk sigaramı içtiğimde
Ne de ilk aşkımı öptüğümde yitirdim
Ben kendimi yiye yiye
Sende kendimi bitirdim

Korkmuş bir çocuk gibi
Tüm bedenimle sana sarılmak
Ve içli içli ağlamayı istemekten ibaret
Özlem sandığım hislerim.
Olmuyor baba olmuyor
Neden olmuyor baba
Sen varken neden babasızım baba

Olmuyor işte olmuyor
Kolum kanadım kırılmış
Bu kahkaha dolu akşamlarda bile
Yalnızım
Banyodaki cinlere bile
Gözüme şampuan kaçtı diyecek kadar yalnızım
Yapayalnızım.