Buradan öte yol yokmuş. Dil yaralarıymış canıma kastedenler. Ölmüşüm soğuk taşlar üzerinde. Kaç defa diritmişim canlarımı, kaç defa bakmışım kendi suretime benden sıyrılıp. Sanırım ben yaşama üvey evladım. Olmuyor. Ne yapsam olamıyor. Ardımdan akıp geçen zaman beni bana vermiyor. Kırıklarımı topluyorum kendi ardımdan, her birini özenle önüme alıp baştan yerlerine yapıştırdığım. Durmuyor. Hiç bir halim eskisine benzemiyor.
Yalnızca üzerimde birkaç koku var yıkandıkça tenime yapışan. Bazen birden annem kokuyorum burnumun direğine. O zamanlarsa sarılıyorum kendi ellerime, bileklerime. Dokunuyorum yüzüme, sonra birde uzun siyah saçlarımı örüyorum onun elleriyle.
Bir zaman geliyor günüme, hiç beklenmedik anda babam kokuyorum. Öyle o kokuyorum ki, kokusunu bilse çevremdeki herhangi biri, o an babam sanır beni. Ne yaptığını bilmez babam. Özlediğim, güzelliği derinlerde gizli, yaşayan, soluk aldığı her an için tanrıma şükrettiğim, benim bana sesi ceza, elleri yasak babam.
Olsun boş ver bak, kokun bende işte. Her çizgisini santim santim bildiğim yüzün bende babam.
Tamamını Oku
ABLASININ GÜL KARDEŞİ MÜKEMMEL BİR ANLATIM BİZİMLE PAYLAŞMANA AYRICA TŞKR...
çok güzel yüreğine sağlık
Aynalardaki beni diriltemiyorum şimdi. Kanayan yerlerimi saklayamıyorum, görebiliyorum kendimi başkalarının gözlerinde. Görüyorum bütün keş kelerimi öldürdüğüm bu gün, tüm haklı oluşlarımı da yakmalarımı, kendimi gizli gizli izlediğim gölgelerimle. Hem de külleri bile kalmaksızın geride. Ve bu hadise sırf benden yaşama son bir kıyak olsun diye. Acılarımla ardımdan tanışıp payına düşenlerle incinmesin diye kimse. Yokluğumla anlamasın diye beni, varlığıma yabancı üç beş lüzumsuz özne.
insan kendi iç çekişleriyle...yaşama olan yaşamın içinde..varlığının öz eleştirisini yaparken...zaman zaman hırpalanan ..keşkelerin gölgesinde süreç geçiştirirken...yaşamada anlam veririz....sevgi ve saygılar...
kendimizi unutarak başkası adına yaşanmış hayat izleri görüyorum sanki.
diğer taraftan heba edilen hayatlar desem... eline ve yüreğine sağlık arkadaşım.
insan iki şeyin peşinden koşaor bu hayatta; birisi para diğeri mutluluktur ve maselaef ikisinide yakalayamadan ölüp gider, güneş ışığına iliştirilmiş kocaman teşekkürler :))
Rabia hanım,
'kendinle söyleşi'ye çok güzel örnek teşkil edecek kadar sürükleyici,anlam bütünlüğü bozulmamış,duygu dozajı iyi ayarlanmış harika bir yazı olmuş..
Diğer yazılarınıza göre daha olgun,daha bütünleşmiş,daha realitenin içinde bir yazı..Beğeniyle okudum.izniniz olursa,yakında başlayacak radyo programımda seslendirmek isterim..
Tebrik ediyorum...
+10 puan + ant.
Begenerek okudum tebrikler
Harika bir yazı...içine çeken,okuyan gözleri ışık ışık yakan...imgeleriyle,içeriğiyle,tadıyla,anlam ve manasıyla tam bir şiir sıcaklığında...Tebrikler Rabia arkadaşım.Ant+10
Rabia Balaban tarafından yazılan Ölmüşüm,soluyorum.Yaşamışım,hatırlamıyorum... başlıklı şiir sizce nasıl? (10 üzerinden puan verin o güzel şiirinizde başarılarınızın devamını dilerim saygılarımla
hayat; silgi kullanmadan yaşama sanatıdır.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta