Kaldırımda oturmuş bir insan benzeriydi o gece,
Düşlerindeki geçmişi düş geleceğiyle barıştırıyordu.
Kara gecenin meydan lambasına takılmıştı,
Ani bir irkilmeyle uyandı...
Kafasındaki virgülleri aralıyordu,
Bütün tezatlar sakız gibi yapışmıştı,
Ölüme yaklaşırcasına daraldı.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta