Bazı şiirler ölümüne yazılır ve bazen hayattır ölümden önce alnına yazılan.
Kendimi kendime kusmak istediğim zamanların şahidiydim. Kalemin kuytusunda demlendiğim ve bir aşk kadar dinlendiğim zamansızlığın yoksunuydun.
Öyle kelimeler biriktirdim ki içimde; sana harflerden
Ama daha çok söylenmeyenlerden bir aşk inşa ettim.
Altını çizdiğim her cümle ve her kitap seni okudu bu gece.
Ve bir şair bana yine seni anlattı.
Ben alın terini aşkına silmiş ayrılıklar ustası,
Koyarken acımı acımın üstüne,
Her cümle bir ayrılık biçti kendinden.
Kırıldım!
Kendi kendine kırılır bazen bir kadın
Ama bazen kendini bile kendi küllerinden doğurur.
Çok zaman aynı göğün altında ezilen çocuklardık ne de olsa.
Bir bulut ağlasa bile halimize en fazla üç gün yas tutardı güneş. Hangi şarkı yankılanır ki şimdi adını ansam,
Ya da çınlatsam çığlıklarımı?
Bana yine seni söyler misin beklerken?
Çünkü; bir aşkın intihar etmesini beklemek için geçen süreye hayat denir.
Ki bazen bir hayat bir ölümle başlar.
Ölmüştüm ben de, gittiğin gün.
Hayal YılmazerKayıt Tarihi : 2.8.2012 18:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hayal Yılmazer](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/08/02/olmustum-gittigin-gun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!