Ölmezdin Özgür Şiiri - Veysel Şimşek

Dünya geniş ama sanamı dardı,
Herkese hoşgeldin dedi hal hatır sordu,
Senle benim aramda birşeymi vardı,
Hoş geldin deseydin ölmezdin Özgür.

Parmağına kimler diken batırdı,
Akıllıydı sanmam aklın yitirdi,
Hoş geldin demeden geldi oturdu,
Hoş geldin deseydin ölmezdin Özgür.

Özgür cahil değil herkesten olgun,
Belli hal ve hareketi dünyadan yılgın,
Ne diyem özgüre belkide dalgın,
Hoş geldin deseydin ölmezdin Özgür.

Hoş karşıladı tayfasını tayfayı,
Bana geldi ters çevirdi sayfayı,
Oturdu masaya yere dikti kafayı,
Hoş geldin deseydin ölmezdin Özgür.

Şairse bu hale şaşırdı şaştı,
Özgür cahil çocuk değildi hoştu,
Bilinmezki nasıl bu hale düştü,
Hoş geldin deseydin ölmezdin Özgür.

Bence mantık dışı böylede yoktur,
İçimde şaşkınlık bitmeyen şoktur,
Eve gelen misafire hoşgeldin haktır,
Hoş geldin deseydin ölmezdin Özgür.

Öylede böylede aklım almadı,
Ben farkına vardım kimse bilmedi,
Özgür kardeş henüz dostluk ölmedi,
Hoş geldin deseydin ölmezdin Özgür.

Kaynadı Veysel'in içnde kurdu,
Rahat bırakmadı çırpınıp durdu,
Özgür kardeş seni cinlermi vurdu,
Hoş geldin deseydin ölmezdin Özgür.