Ölmeseydin Dünya mı Batardı

ÖLMESEYDİN DÜNYA MI BATARDI

-yetim kalmamalı bir insan
annesiz, babasız, kardeşsiz
ele avuca bakıp da büyümemeli
tek başına kıyımdan arta kalan-

iki ağzı olurdu elindeki kazmanın
biri sivri, biri geniş iki ağzı
taş çıkarsa sivri yanını damar çıkarsa geniş yanını
her vurduğunda toprağın kalbine
çatlayan ellerinin sızısını duyardım
kör bir bıçak saplanırken kalbime
ah baba ahh, başka iş mi bulamadın kendine
değer miydi sanki elin işinde acı çekmeye

kazma kürek salladın ya bir ömür
sırtında yük de taşıdın adam akıllı
iş dedin mi yatkındı ellerin, işte toprak
fidan dikerdin mesela, görürdüm
aşı yapardın orda burda
meyvenin iyisini versin diye ağaçlar

meyvesiz kalmasın diye çocukların
hamallık yaptığını bilirim iki metre karda
ve çocuklar okuldan geri kalmasın diye
karda çığır açardın onlara

başkasının işinden arta kaldı mı zamanın
dinlenmek yerine toprağınla uğraşırdın yaz bahar
bir teneke tohuma, üç teneke buğday veren
tamı tamına dört parça tarlan vardı babadan kalma
seni kendine bağlayan

her işe yatkındı ellerin, almasa da hakkını
şakülsüz, ipsiz taş duvar da örerdin
başını koyacak bir yer olsun da, gerisi kerim
sağlamlığına bakardın duvarın
varsın eğri olsun, ne çıkar diyordun
kapısı küçükse boyumdan, başımı eğerdim

biliyordun yuvasından gizlice sızan suyun yerini
ne yapar eder üstüne çıkarırdın toprağın
toprağın dilinden anlıyordun çiçek gibi gül gibi ellerin
ellerin dert görmesin diyenler çoğalırdı ardından

bağlama da çalardın bir keçinin değerine gelinceye kadar
bir bağlamanın ederi
oysa genç kızlar dayanamazdı bağlamanın sesine
kol kola girip halaya dururlardı önünde
sense yanık yanık beyitlerle geçerdin kendinden
hani kafanı kaldırıp da göz ucuyla baksaydın kızlardan birine
seni sevdiğini anlardın kuşkusuz

şimdi görüyorsun, ağaçlar büyüdü meyveye durdu
adın olmasa da çeşmelerin başında ellerinin sızısı var hâlâ
ve hâlâ hiç bir kahve, otel, motel, lokanta tanımıyor seni
hiçbir barda pavyonda bulunmadı ayak izlerin
bir ömür boyu toprağından başka tanıyanın da olmadı
toprağını öpüyorum baba, güneş şahidim olsun ki
ötesine varmıyor dilim
bu kadar mı arınıp da yaşardı bir insan

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)