Ölmekte yakışır bize elbet!

Çalgıcılar çalıyor ,batıyoruz Ama çalın!
Öyle bir çalmalı ki farkına varmadan,
Biz öleceğiz kan revan olacak Süveyda
Avramın sarayından sürülecez kurak sahalara.

Ben ölmeyi biliyorum ama sen bilir misin?
Kaderimi ibrelere bırakarak güverteden bekleyeceğim.
Aklımda kaderime verdiğim maximum fetvalarla
Sualime kaçak kat çıkan acabalarla.

Bir parmak şıngırdatmasıyla, nice ayan mucizelerle,
Veya gülümseyen yüzüne bakarak ölmek mi?
Ah! ruhumdaki şu umuru eksik ihtimallerim yine
Diyorum ki: Süveyda acaba ölürkende beni sevebilir misin?

Perdeler kapanacak bizim için Süveyda,
Bizim için yalnızca Gök ağlayacak anla.
Beni soluk bir mavi kefenle mi gömseler?
Acaba göz perdemizin kapanmasıyla
Kuşlar mı kanat çırpacak sevdamıza?